İnsancıklar, Fyodor Mihayloviç Dostoyevski’nin ilk romanıymış. Bunu bilmeden seçtim. Hastaneye gitmem ve orada beklemem gerekiyordu. Ortama uygun, fazla derin olmayan, kafa ağrıtmayacak ama bir şeylerde katacak bir kitap seçimi yapmam gerekliydi. Kitaplığımın roman bölümüne baktığım zaman, çok uzun olmayan 1-2 günde okuyup bitirebileceğim bir eser olmalı diye düşünerek İnsancıklar’ı aldım. Elimdeki baskı 160 sayfa, yaklaşık 100 sayfasını hastanede okudum. Geri kalanını da evde denk geldikçe.

***

Bir kadına mektup şeklinde başlaması çok hoşuma gitmese de roman bittiği zamanki genel yorumum olumlu yöndedir. Yoksulluk ve toplumda görünmeyen yoksulların yani insancıkların anlatıldığı kitap karşılıklı mektuplaşmalardan oluşuyor. Yazar ilk mektuplarda daha sığ bir dil kullanırken, sonlara daha daha fazla tasvir, daha fazla edebiyat yapıyor. Bu da kitabın bu şekilde planlandığını gösteriyor. İlk mektupların sadeliği tasvir hayranlarını biraz üzebilir lakin yazarın ilk kitabı olması bu duruma daha tahammüllü yaklaşmamızı sağlamaktadır.

***

Varvara Aleksiyevna (Varvara Dobroselova) ve Makar Devuşkin (Makar Alekseyeviç)

***

Makar Devuşkin’in kendi ihtiyaçlarını görmeyip, Varvara Aleksiyevna’ya para göndermesi ve bunu yaparken de kendi durumunu iyi olarak lanse etmesi, bu durumun sonradan ortaya çıkması. Adamın, kadına sonsuz sevgisi, belki aşkı ama bunu ifade edemeyişi… Ki sonunda kadın varlıklı bir adam ile evlenerek şehirden ayrılır.

***

Faizcilerin varlığı ve ihtiyacı olanlara veya teminat bırakamayanlara para vermemeleri… Aynen günümüzde bankaların kredi verelim, verelim deyipte isteyince vermemeleri gibi 🙂

***

“Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır! Yoksullar, yazgısı kötü olanlar bu hastalığı yaymamak için birbirlerinden uzak durmalıdırlar.” kitaptaki dikkat çekici sözlerden bir tanesi…

***
Romanda bahsedilen Fontanka kanalı:
fontanka-kanali

***

En takdir ettiğim kısım ise cebindeki son 20 kapiği Gorşkov’a verdiği kısımdı. Kendisi olağanüstü bir yoklukla boğuşurken, o anki tüm malvarlığını eşi ve çocukları aç olan Gorşkov’a veriyor. İşte bu! İnsaniyet…

***
Çalgıcılık yaparak geçimini sağlamaya çalışan onurlu adamla kendini bir tutması ve dilendirilen çocukların psikolojisiyle ilgili kurduğu cümleler de beni etkileyen kısımlardan…

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir