Bugün gezinirken bir diyaloğa şahit oldum. Ön yargıyla başlayan, güzel bir savunma ile devam eden, sonra anlayışla ön yargılı bakıştan dönülen ve güzel temennilerle biten…

Önce diyalog:

A kişinin suçu, çektiğiniz yerine çekdiyiniz yazmak. Soru eki olan -mi’leri ayrı yazmamak.
B kişisi A kişisini Türkçe bilmemekle itham ediyor.
A kişisi de Türkiyeli olmadığını ve Türkçe bildiğini söylüyor.
B kişisi az önce ahkam kestiği A kişisinden özür diler tarzdan bir geri dönüş yapıyor.
A kişisi de iyi günler diyerek sohbeti bitiriyor.

Bir çok diyalog bu şekilde değil, burada A kişisi çok olgun bir yaklaşımla durumunu izah ediyor, B kişisi de yaptığı hatayı anlayıp, hatasında ısrar etmiyor.

İkisini de tebrik ederim.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir